DOLAR
Alış: 38.20
Satış: 38.35
EURO
Alış: 43.45
Satış: 43.62
GBP
Alış: 50.71
Satış: 51.08
ANKARA
ADANA
ADIYAMAN
AFYON
AĞRI
AKSARAY
AMASYA
ANKARA
ANTALYA
ARDAHAN
ARTVİN
AYDIN
BALIKESİR
BARTIN
BATMAN
BAYBURT
BİLECİK
BİNGÖL
BİTLİS
BOLU
BURDUR
BURSA
ÇANAKKALE
ÇANKIRI
ÇORUM
DENİZLİ
DİYARBAKIR
DÜZCE
EDİRNE
ELAZIĞ
ERZİNCAN
ERZURUM
ESKİŞEHİR
GAZİANTEP
GİRESUN
GÜMÜŞHANE
HAKKARİ
HATAY
IĞDIR
ISPARTA
İSTANBUL
İZMİR
KAHRAMANMARAŞ
KARABÜK
KARAMAN
KARS
KASTAMONU
KAYSERİ
KIRIKKALE
KIRKLARELİ
KIRŞEHİR
KİLİS
KOCAELİ
KONYA
KÜTAHYA
MALATYA
MANİSA
MARDİN
MERSİN
MUĞLA
MUŞ
NEVŞEHİR
NİĞDE
ORDU
OSMANİYE
RİZE
SAKARYA
SAMSUN
SİİRT
SİNOP
SİVAS
ŞANLIURFA
ŞIRNAK
TEKİRDAĞ
TOKAT
TRABZON
TUNCELİ
UŞAK
VAN
YALOVA
YOZGAT
ZONGULDAK
Ana Sayfa
Foto Galeri
16.04.2025
Annemle babam, 49 yıllık evlilik hayatında
-
- Annemle babam, 49 senelik evlilik ömürleri boyunca, alışılmadık bir bağımlılık edinmişlerdi. Ne vakit birlikte evden çıksalar, tam kapının önünde, birbirlerini öperlerdi. Genellikle, bu, alışkanlığın verilen bir çabuklukla olurdu, ama şüphesiz bu öpücük onlar amacıyla bir mecburilik durumunu almıştı. Yeni evli oldukları vakitdan beri kapıda birbirlerini öperlerdi ve bundan sonra bu bir gelenekti onlar amacıyla. Bir tartışmanın ortasında olsalar bile ( kavgaları bile her vakit uygar idi), ufak bir ara verirler, birbirlerini öperler ve tartışmalarına, kapıdan çıkarken kaldıkları yerden devam ederlerdi. Ama Ardından hayatımı sarsan hadise gerçekleşmişti bile.. Ne yapacağımı nereye gideceğimi bilemedimm..Bunu nasıl kaldırabilirdim? O gün benim hayatım da solmuştu bundan sonra..
-
- Babamın ölümü beni sarstı.. Onunla alakalı anılar, beynimde hala çok net bir şekilde duruyor. O telefon sesi, cenaze, yüzlerce insanın başsağlığı dilemesi, delikanlı olmuş oğlumun omzumu saran kolu ve matem duası Kadiş’i söylemem… Ama her şeyden önemlisi, annemin, cenazeye gitmek amacıyla evden çıkarken ki hali… Kapıya geldiğinde, bir an amacıyla duraklaması ve kendi kendisine iç geçirişi… Sonra elimi sıkıca sıkması ve dışarı doğru ismimlarını sıklaştırması… Ameliyat sabahında, annem ona iyi şanslar öpücüğü verilen vakit hala centilmenliğinden bir şey kaybetmediğini göstermişti. Küçük bir kahvaltı edip, hekim gelene kadar, hastanedeki başka insanlar gibi vakit geçirmeye çalıştık. Doktorun haberleri iyiydi ve bize, babamın 1 saat sonra odasına döneceğini söyledi. Onu beklemeye koyulduk. En sonucunda bir küme hemşire onu sedyeyle odasına getirdi ve dikkatlice yatağına yerleştirdi. İnsanlar gittiğinde, babam Norman Alper’in ne kadar da ihtiyar göründüğünü fark ettim. Saçları matlaşmış, ağzı yamulmuş, burnunun üzerinde kırmızı bir çizgi belirmişti. İyice uyudu. Kısa bir vakit sonra uyandı, bizlere bakıp gülümsedi. Sonra, hayatımda şahit olduğum en güzel hadiselardan biri gerçekleşti. Dikkatlice, sevgi dolu bir şekilde, Annem babama daha evvelce hiç ayrılmadığı takma dişlerini verdi. Dişleri ağzına yerleştirince, babamın yüzü aydınlandı. Sanki bir törendeymiş gibi, annem babama gözlüklerini uzattı, sonra da işitme cihazını… Yanaklarını sildi, saçlarını taradı. Ve en sonucunda, evlilik yüzüğünü babamın parmağına taktı. Adım ismim, annem onu kendisine geri getirdi. Adım ismim babam, anneme döndü. Bu saf mutluluktu! Onların arasında gidip gelen saf mutluluk! Yakınlarında duruyordum ama onlar amacıyla sanki orada değildim. Onlar baş başaydılar. Yaşlı anne babamı seyrettim. Onlar hala sevgiliydiler… Rabi Robert Alper
