DOLAR
Alış: 42.23
Satış: 42.40
EURO
Alış: 48.94
Satış: 49.14
GBP
Alış: 55.44
Satış: 55.85
ANKARA
ADANA
ADIYAMAN
AFYON
AĞRI
AKSARAY
AMASYA
ANKARA
ANTALYA
ARDAHAN
ARTVİN
AYDIN
BALIKESİR
BARTIN
BATMAN
BAYBURT
BİLECİK
BİNGÖL
BİTLİS
BOLU
BURDUR
BURSA
ÇANAKKALE
ÇANKIRI
ÇORUM
DENİZLİ
DİYARBAKIR
DÜZCE
EDİRNE
ELAZIĞ
ERZİNCAN
ERZURUM
ESKİŞEHİR
GAZİANTEP
GİRESUN
GÜMÜŞHANE
HAKKARİ
HATAY
IĞDIR
ISPARTA
İSTANBUL
İZMİR
KAHRAMANMARAŞ
KARABÜK
KARAMAN
KARS
KASTAMONU
KAYSERİ
KIRIKKALE
KIRKLARELİ
KIRŞEHİR
KİLİS
KOCAELİ
KONYA
KÜTAHYA
MALATYA
MANİSA
MARDİN
MERSİN
MUĞLA
MUŞ
NEVŞEHİR
NİĞDE
ORDU
OSMANİYE
RİZE
SAKARYA
SAMSUN
SİİRT
SİNOP
SİVAS
ŞANLIURFA
ŞIRNAK
TEKİRDAĞ
TOKAT
TRABZON
TUNCELİ
UŞAK
VAN
YALOVA
YOZGAT
ZONGULDAK
Ana Sayfa
Foto Galeri
8.03.2024
Biraz Sabredelim
-
- 28 senelik eşim, bana hiç beklemediğim ağır bir vuruş vurup gitti. Birinci katta oturuyorduk.Bu arada eşim giderken komşulara, yazlıktaki evi tadilat amacıyla gittiğini söylemiş.Apartmanın ufak bahçesine bakarken, yaşadıklarımın bir kâbus olmasını diliyor, sessiz gözyaşlarımı akıtırken, deva ve dayanma kuvveti versin diye Tanrı’a yalvarıyordum… Detaylar haberin devamındadır..
-
- Apartmanın ufak bahçesine bakarken, yaşadıklarımın bir kâbus olmasını diliyor, sessiz gözyaşlarımı akıtırken, deva ve dayanma kuvveti versin diye Tanrı’a yalvarıyordum. O an Tanrı’ın izniyle iyileşip normal yaşamıma dönebileceğime dair içime müthiş bir inanç doldu. Apartmanın ufak bahçesi, tohumlar, çiçek ve sebzeler benim hayata sevincim olacaktı. Öyle de oldu. Bu arada eşim giderken komşulara, yazlıktaki evi tadilat amacıyla gittiğini söylemiş. Ben ufak bir çapa alıp işe başladım. İlk günler on dakikada nefessiz kalıyordum, vakit içersinde bu vakit uzamaya başladı. On beş gün içersinde çapa işini bitirdim, gübre aldım, toprağı ekilecek duruma getirdim. Komşular da heveslenip, bana yardım etmeye başladılar. Bahçeyi, tohumlar ve saksı çiçekleriyle doldurduk. Nisan ayında tohumlar çıkmaya başlayınca yaşadığım mutluluğu yaşamım vakitsince unutmayacağım. Bir aydan çok bir vakit geçmişti, bu vakit içersinde kendimi boşanmaya, yaşamı bir başına hayataya alıştırmaya çalışıyordum. Arada bir, hastalığı yüzünden eşi doğrultusundan terkedilen var mıdır, diye düşünüyordum. Bahçem yeşerdikçe ben de iyileşiyordum sanki. Mayıs ayının ortalarında telefonla hastaneye çağrıldım. Tahlillerle alakalıdır diye gittiğimde, yaşamımın şokunu yaşadım. Eşim Manisa’ya gelir iken Sabuncubeli’nde trafik kazası geçirmiş, yoğun bakıma alınmıştı. 2010 senesi Mayıs ayının ılık bir perşembe günü benim yaşamımın dönüm noktası oldu. Doktorlar eşimin durumunun ağır olduğunu, her şeye hazırlıklı olmamı söylediler. Bu arada telefonunu bana verdiler. Akşamüstü saat beş sularında eşimin telefon çaldı. Arayan avukattı, eşim boşanma vekâleti vermeye geleceğini söylemiş, gecikince avukat merak etmiş o yüzden aramıştı. Eşi olduğumu söylemedim. Ağır bir kaza geçirdiğini, hastanede olduğunu söyleyip telefonu kapattım. Ama allak bullak olmuştum. Eşim benimle boşanmak amacıyla vekâlet vermeye gelir iken bu kazayı geçirmişti. Sadece “Takdiri ilahi ” dedim. Bir şey düşünemiyordum. Boşanacağımızdan kimsenin haberi yoktu. O yüzden eşim iyileşinceye kadar bunu kimseye söylemeyecektim. Eşim yoğun bakımdan çıktıktan sonra da çoğu ameliyat geçirdi, fakat tekerlekli sandalyeye mahkûm oldu. Omuriliği zedelendiği, beyin kanaması geçirdiği amacıyla felç olmuştu. Hastaneden çıkınca eve getirdim, ona bakmaya başladım. Konuşamıyor ama hareketleriyle derin bir pişmanlık içersinde olduğunu söylemeye çalışıyor, vakit vakit gözlerinden pişmanlık yaşları döküyor. Ne çocuklarım, ne de yakınlarım eşimin boşanma davası açmak amacıyla gelir iken kaza geçirdiğini bilmiyor. Eşime Tanrı rızası amacıyla bakıyorum. Şimdi düşünüyorum da eşimi affettim mi? Bilmiyorum, ama kırgınlığım hiç geçmedi… Eşime her baktığımda yaşamın nasıl ibretlerle dolu olduğunu görüyor, deva versin diye Tanrı’a yalvarıyor dua ediyorum. Beni tümörlerden, kötü hastalıktan kurtaran Rabbim; hastayım diye benden boşanmak isteyen eşimi yatağa mahkûm etti. Anlayana bundan büyük ibret olur mu?..” Tanrı hasta kullarına deva, bakanlara da sabır ve acıma versin. Tanrı kimseyi başkasının umuduna bırakmasın.
