Merhaba dostlar,
Sizlerle bir araya gelmek çok güzel bir duygu.
İlk yazıma sizinle bir anekdot paylaşarak başlamak istiyorum.

Usta bir ressamın öğrencisi eğitimini tamamlamış. Büyük usta , çırağına; “Yaptığın son resmi, şehrin en kalabalık meydanına koyar mısın?” demiş.
Büyük usta; “Resmin yanına bir de kırmızı kalem bırak. İnsanlara, resmin beğenmedikleri yerlerine bir çarpı koymalarını rica eden bir yazı ilistirmeyi de unutma” diye ilave etmiş.
Öğrenci, birkaç gün sonra resme bakmaya gitmiş. Resmin çarpılar içinde olduğunu görmüş. Üzüntüyle ustasının yanına dönmüş. Usta ressam, üzülmeden yeniden resme devam etmesini tavsiye etmiş.
Öğrenci resmin yeniden yapmış. Usta , yine resmi şehrin en kalabalık meydanına bırakmasını istemiş. Fakat bu kez resmin yanına bir palet dolusu çeşitli renklerde boya ile bir kaç fırça koymasını istemiş. Yanına da, insanlardan beğenmedikleri yerleri düzeltmesini rica eden bir yazı bırakmasını önermiş. Öğrenci denileni yapmış. Birkaç gün sonra bakmış ki, resmine hiç dokunulmamış. Sevinçle ustasına koşmuş.
Usta ressam şöyle demiş;
“İlkinde, İnsanlara fırsat verildiğinde ne kadar acımasız bir eleştiri ile karşılaşabileceğini gördün. Hayatında resim yapmamış insanlar dahi gelip senin resmini karaladı…
İkincisinde, onlardan müspet, yapıcı, olumlu olmalarını istedin. Yapıcı olmak eğitim gerektirir. Kimse bilmediği bir konuyu düzeltmeye cesaret edemedi. Emeğinin karşılığını, ne yaptığını bilmeyen insanlardan alamazsın. Değer bilmeyenle emeğini sunma ve asla bilmeyenle tartışma.”
Evet dostlar özellikle son cümle hayatın özetidir.
Ne zaman acımasızca eleştiri alıyorsanız bilin ki etrafınızda yaptığınız şey hakkında hiçbir fikri olmayanlar toplanmıştır..!

Sonrası mı?

Daha yeni başladık, en kısa zamanda buluşmak üzere…
Yazacağımız , okuyacağımız çok şey var!

Kendine iyi bak yurdum insanı…